Een kans voor minderjarige asielzoekers

Ook het aantal alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv) steeg snel in die periode. Voor hen zijn er 100 plekken in deze flexibele opvanglocatie.De eerste 60 jongeren vinden in juni 2022 een tijdelijk onderkomen in een voormalige KPN-gebouw. Daarna kunnen ze terecht in de Koepel. Er zijn nu 72 plekken opgevuld. Arjen:“Als gemeente Breda willen we juist asielzoekers die nog zo jong zijn en nog zoveel mogelijkheden hebben naar onze gemeente halen. We willen ze de kans geven om naar school te gaan, om op te groeien, een bijbaan te hebben, te integreren. Zodat ze, als ze een verblijfsvergunning hebben gekregen, hier in de stad kunnen blijven waar ze al iets hebben opgebouwd.”

Gemotiveerd

“Bij andere gemeenten merk ik vaak dat er angst is voor overlast, maar ik zie dit juist als kans. Dit zijn jongeren die ondernemend zijn, die graag willen, die iets van hun leven willen maken. Anders maak je die vaak risicovolle reis niet. Ik heb veel met de jongeren gesproken, tafelvoetbal en tafeltennis met ze gespeeld. Dan hoor en zie je de motivatie die ze hebben. En dan krijgt ook die abstracte vraag van het COA om minderjarige asielzoekers op te vangen een gezicht. Dan gaat het om de toekomst van Mohammed van 16 jaar die wil gaan studeren, later een eigen huis wil hebben en met zijn toekomstige gezin in veiligheid wil leven. Mensen met dezelfde verlangens als jij en ik. Wat de kansen voor deze jongeren verder vergroot, is dat ze makkelijker een taal leren en gebruik kunnen maken van handvatten om te integreren. Wij willen ze die handvatten bieden”, aldus Arjen.

Direct contact met de omgeving

Opvallend is dat op de informatieve bewonersavonden meer professionals aanwezig zijn dan omwonenden. Arjen: “Die wilden bovendien vooral een beheergroep, een whatsapp-groep waarin ze bijvoorbeeld kunnen melden dat een lantaarnpaal kapot is, zodat dat snel kan worden opgeknapt." Direct contact met de gemeente is voor omwonenden hier belangrijk. En ook voor de jongeren. Vanuit de omgeving worden snel contacten gelegd. Zo wil een middelbare school een uitwisseling op gang brengen en melden welzijns- en jongerenorganisatie zich. Zoals BO Diversity. Zij zeggen: “Deze jongeren komen uit een andere cultuur, ze zijn heel erg welkom en we willen graag met ze in gesprek over normen en waarden in Nederland, ook als het gaat om bijvoorbeeld LHBTQI+-doelgroep.”

Nog werelden te winnen

Arjen is blij met de goede contacten met het COA. Hij zegt: “Ik spreek bestuurslid Joeri Kapteijns regelmatig, we hebben korte lijnen en schakelen snel. Er is van beide kanten nog een wereld te winnen. Als de nood aan de man is, hebben we binnen twee weken noodopvang geregeld. Dan weten we samen veel klaar te stomen. Maar bij projecten voor de langere termijn kan het ook bij het COA stroperig gaan. Het zou mooi zijn als ook bij die projecten de slagkracht van de noodopvang kan worden vastgehouden. Daarmee bedoel ik ook dat je niet altijd eerst alles al zo goed voor elkaar moet hebben, dat het een 9 of 10 waard is. Het is ook goed als het niet meteen 100 procent voor elkaar is. Dat lukt gewoon niet in deze tijden."

Flexibele slagkracht

Arjen zit ook aan de Provinciale Regietafel. “Daar zie ik gemeenten die van goede wil zijn en in de ‘actiestand’ komen. Maar als ik heel eerlijk ben zie ik daar ook gemeenten die heel afwachtend zijn. Zo’n gemeente willen wij niet zijn. Het is me bijvoorbeeld een doorn in het oog dat gemeenten wel meteen ruimte maken voor Oekraïense vluchtelingen, maar als die weg zijn, de ruimte niet willen inzetten voor andere vluchtelingen. Wij hebben voor de komende 3 jaar 800 flexibele plekken beschikbaar in de Koepel. Daarmee houden we slagkracht, ook als de oorlog in Oekraïne hopelijk voorbij is. Ik hoop dat wij met ons verhaal ook andere gemeenten over de streep trekken om veel meer te kiezen voor flexibele opvanglocaties. Want ieder mens in nood verdient opvang,” aldus Arjen.

Gebrek aan onderwijscapaciteit

Er moet Arjen nog iets van het hart: “Waar ik zelf mee worstel, is het tekort aan capaciteit op scholen om ook gevluchte kinderen onderwijs te bieden. Aan de ene kant kiezen we er bewust voor om mensen een veilig dak boven het hoofd te bieden – we steken onze nek uit voor humanitaire opvang – maar aan de andere kant tornen we aan een ander grondrecht: onderwijs voor jongeren. Het knaagt dat we in een welvarend land als het onze niet voor iedereen aan dat grondrecht kunnen voldoen. De cijfers van de minister gaan steeds over het aantal mensen dat we een dak kunnen bieden, maar bij opvang en integratie komt meer kijken. Naast onderwijs moet je ook denken aan zorg of werk. Het wordt wat mij betreft tijd om de regelgeving zo in te richten dat deze jongeren bijvoorbeeld ook een bijbaantje kunnen hebben. Vakkenvullen bij de supermarkt of werken in de horeca zorgt voor snellere integratie. Laten we dat mogelijk maken. Dat heeft niets te maken met politieke kleur. Het gaat erom dat mensen zo snel mogelijk deel van de samenleving uitmaken en daar ook een bijdrage aan leveren.”