Hoe verrast was je dat Asma jou deze speciale taart gaf?
“Heel verrast! Het was op een vrijdag en ik stond met een bewoner te praten. Komt Asma daar opeens aanlopen met een taart en een cameraploeg. Al die camera’s op mij gericht, dat was wel even schrikken. Een paar collega’s wisten het, maar hadden het natuurlijk geheim gehouden. Asma zei: deze taart is voor jou omdat je veel activiteiten voor ons organiseert en mij hebt meegenomen met paardrijden.”
Ga je met de kids van het azc paardrijden?
“Ja, als het weer het toelaat, gaan we met een groep naar de manege hier in de buurt. Zo’n acht keer per jaar. De kinderen kunnen daar onder begeleiding paardrijden en leren van alles over paarden. Dat vinden ze prachtig. Het is ook goed voor hun ontwikkeling. Als kinderen vaker zijn geweest, zie je dat ze meer durven en verantwoordelijkheid nemen voor het verzorgen van de paarden.”
Wat doen jullie nog meer voor Asma en de andere kinderen?
“Vrijwilligers organiseren elke woensdag en vrijdag creatieve activiteiten in de soos en muziekkamer van het azc. Daar is Asma altijd bij. Twee ‘buurt sportcoaches’ geven elke woensdag en donderdag les in de sporthal in het dorp. Ook daar gaat Asma heen. We organiseren zwemles voor kinderen van 6 tot 18 jaar en weerbaarheidstrainingen voor kinderen en jongeren die dat nodig hebben. En natuurlijk vullen we alle schoolvakanties met activiteiten: waterfeesten, springkussens, een zeskamp, gezinsuitjes.”
En in maart organiseerden jullie de kindertheatervoorstelling ‘Pannenkoeken uit Syrië’.
“Nour Mardini, oud-bewoner van het azc, speelde een grappige voorstelling die kinderen wat leert over de verschillen en overeenkomsten tussen mensen. We werken bij onze kinderactiviteiten zoveel mogelijk samen met bewoners en oud-bewoners. Eens in de zoveel tijd houden we een ‘Azc got talent’, zo weten we welke talenten we in huis hebben. Een Syrische kunstschilder heeft laatst samen met de kinderen een mozaïekkunstwerk gemaakt. Dat stond zelfs in de krant. Hij geeft in de soos elke week tekenles.”
Waarom doen jullie zoveel voor kinderen?
“Ouders van asielzoekerskinderen zijn vooral bezig met de asielprocedure en kunnen hun kinderen niet altijd de aandacht geven die ze verdienen. Bovendien gaat de procedure vaak gepaard met stress. Het is voor kinderen niet goed om continu in die stresssituatie te zitten. Zij moeten gewoon kind kunnen zijn. Tijdens leuke activiteiten kunnen zij hun zorgen even vergeten en vrolijk zijn. Als ze later oud zijn, hoop ik dat ze met een lach terug kunnen kijken op hun tijd in het azc.”
En toch zullen kinderen wel eens verdrietig of onzeker zijn.
“Natuurlijk, en dat raakt mij altijd. Kinderen durven in de weerbaarheidstraining tijdens de ontspanningsoefening soms niet eens hun ogen dicht te doen. Omdat ze veel hebben meegemaakt. Tijdens onze activiteiten proberen wij ze weer in hun kracht te zetten. Kinderen krijgen bijvoorbeeld zelfvertrouwen door te sporten of paard te rijden. Als jongeren een feestje willen, laat ik ze het zelf organiseren. Dan kunnen ze na afloop zeggen: dit feest heb ik geregeld en het is goed gegaan.”
Heeft de taart van Asma voor jou iets veranderd?
“Zeker weten. Kinderactiviteiten zijn voor mij gewoon dagelijks werk. Met de taart liet Asma zien dat mijn inspanningen veel voor haar en de andere kinderen betekenen. Dat vergeet je wel eens. Als ik ’s ochtends het terrein oploop, vragen kinderen altijd naar de activiteiten. Hebben we vandaag weerbaarheidstraining? Wanneer gaan we weer paardrijden? Ze kijken ernaar uit. Door de verrassing van Asma geeft mijn werk me nog meer voldoening. Natuurlijk doe ik het niet in mijn eentje en als Asma meerdere taarten mocht uitdelen, zou ze dat zeker doen.”
Dit verhaal is eerder gepubliceerd in VreemdelingenVisie april 2019.
