Matrassen

“De noodopvang in Emmen ging vier dagen eerder open dan gepland. Toevallig raakte ik die week met Grietje Lok aan de praat, de locatiemanager van azc Zweeloo en de noodopvang in Emmen. Ze vroeg: ‘Heb je tijd om te komen helpen?’ Zaterdag 23 oktober stonden we om 12 uur klaar bij de noodlocatie, het voormalige Fletcher hotel. We moesten met man en macht aan de slag, omdat ’s middags de bussen met bewoners zouden arriveren. Collega’s hadden die week ervoor alles voorbereid, maar het was nog lang niet klaar. De matrassen en lakenpaketten moesten zelfs nog op de bedden.”           

Welkom

“Het was tot het laatste moment spannend. Bewoners zaten al in bussen naar Emmen, terwijl de beveiliging van de locatie nog moest worden opgestart. Gelukkig was dat toch op tijd geregeld. De eerste bus arriveerde rond 17.00 uur en de nieuwkomers werden door de locatiemanager verwelkomd. Daarna brachten we de gezinnen een voor een naar hun kamer. ’s Avonds kreeg iedereen een magnetronmaaltijd in het restaurant. In de noodopvanglocaties krijgen bewoners geen weekgeld, maar eten en verstrekkingen.”

Ontbijt

“De volgende ochtend was ik weer van de partij in Emmen, samen met een groep andere collega’s uit diverse azc’s. Na een rustige nacht kwam het hotel weer tot leven. In het hotel zitten alleen nareizende gezinnen die net in Nederland zijn. Voor kinderen is alles nieuw en dat is wel even wennen. Het ontbijt werd geregeld. ICT zorgde voor een werkend systeem en wij zorgden ervoor dat de bewoners verdere voorlichting kregen.”

Registratie

“Op maandag arriveerden nog een aantal bewoners die we moesten registreren. Het wordt vaak onderschat hoeveel werk dat met zich meebrengt. Ook hadden mensen veel vragen. Wij waren er om nieuwe bewoners op weg te helpen en zoveel mogelijk vragen te beantwoorden. Maandagmiddag was er een kick-off voor nieuwe collega’s die in de noodopvang van Emmen kwamen werken. Wij droegen alles over, zodat het nieuwe team daar verder mee aan de slag kon.”

Modus

“Mijn taak zat er op en ik ging verder met mijn werkzaamheden op mijn eigen locatie in Hoogeveen. Dat was best gek na die hectische dagen in de noodopvang. Het was alsof ik nog in een andere modus zat. In mijn eigen azc liep alles, deed ik mijn eigen ding weer. In elk azc is het druk, maar dat is toch anders dan de flow van het opstarten van een nieuwe locatie. Na een paar dagen hoorde ik dat de gemeente Meppel had ingestemd met een noodopvang op een boot. Ook hier werd ik weer voor gevraagd door locatiemanager Grietje Lok.”

Omwonenden

“Het bootavontuur begon voor mij bij de informatiebijeenkomst voor omwonenden op 8 november. Daar was ik met collega’s, de burgemeester van Meppel, medewerkers van de gemeente, de politie. Omwonenden hadden veel vragen. Zoals bij elk nieuw azc bespeurde ik bij sommige mensen angst, omdat ze niet bekend waren met vluchtelingen. Wie zijn die mensen die op de boot komen wonen? Waar komen ze vandaan? Kunnen onze kinderen nog alleen over straat? Zoals altijd, waren we goed voorbereid op alle vragen en konden we een groot deel van de omwonenden geruststellen.”

Voorbereidingstijd

“Op 11 november startten we met een klein team om alles voor te bereiden. Er was gelukkig meer tijd dan in Emmen. We maakten de informatieboekjes en de voorlichtingposters voor op de boot. De boot was al ingericht en de crew had de bedden opgemaakt. Wij zorgden voor de verstrekkingspakketten en de huismeesters regelden nog wat extra units op de kade voor de wasmachines.”

Burgemeester

“De week erna kwamen de eerste bewoners aan. Het waren allemaal alleenstaande mannen. De burgemeester deed een welkomstwoordje in het restaurant van de boot. Dat was hartstikke leuk. De dag erna arriveerde een tweede bus met mannen. Ik vond het een eer om de bewoners op deze boot te begeleiden. Het is een fantastische groep. In het begin vonden ze het best spannend en moesten ze wennen. Op dit moment zijn ze vooral dankbaar. Het is een luxe schip en wat erg bijzonder is: er wordt elke dag vers voor ze gekookt. Hoe luxe is dat in COA-land.”

Spelletjes

“De buurt was vanaf het begin betrokken bij de bewoners op de boot en mensen boden massaal aan om vrijwilliger te worden. De eerste week werden er al spelletjes gebracht. Het is mooi dat er vrijwilligers zijn die allerlei activiteiten willen organiseren, want de hele dag stilzitten is niet goed voor de bewoners. Voor ons is het wel even zoeken wat we precies met het grote aanbod moeten doen. Een aantal bewoners is al begonnen met het leren van de Nederlandse taal. Ze helpen ook allemaal mee op de boot en staan in de rij om dozen te tillen of schoon te maken.” 

Geweldig

“Ik werkte tot begin december veel op de boot. Tussendoor heb ik nog een dag geholpen in de noodopvang in Assen die 26 november open ging. In december ging ik weer naar m’n eigen locatie in Hoogeveen.
Het opstarten van een nieuwe locatie is echt super en leerzaam. Je begint vanaf nul. Er moet ontzettend veel gebeuren voordat een locatie open kan. Het is fantastisch dat het is gelukt om de noodlocaties in korte termijn op te tuigen voor al die mensen die een bed nodig hebben. En dat samen met collega’s die je niet kent en met allemaal verschillende functies. Iedereen helpt vol enthousiasme en met veel energie mee. Het is echt alle hens aan dek.”

  • Annie Leppink op de boot in Meppel
    © Martine Hoving