In december speelde Tryater twee avonden in het Grand Café van azc Burgum. Dat was naast indringend nog spannend ook, want met de hoofdvragen uit de voorstelling, wie ben ik en waar voel ik me thuis, raakten de negen spelers een gevoelige snaar – zeker in een gezinslocatie.
Wisselend perspectief
De spelers namen het publiek mee in een steeds wisselend perspectief van de zoektocht naar een eigen thuisgevoel. Het perspectief wisselde met de personages en met de verschillende talen die zij spraken: Fries, Nederlands, Engels, Duits, Pools, Italiaans. Maar ook de afwisseling van toneel, dans, muziek, en zeker ook de verrijdbare huisjes die het decor vormden, deden de sfeer steeds veranderen, van lieflijk en open naar afstandelijk en ronduit vijandig, en dan weer ontroerend.
Bezoekers
Beide avonden waren er naast bezoekers van buitenaf ook bewoners van de locatie bij de voorstelling aanwezig. Via een koptelefoon konden zij de teksten in vertaling meekrijgen. Het raakte op vele fronten. Een ouderpaar vroeg na de eerste avond of ze alsjeblieft ook naar de tweede voorstelling mochten komen. Ze hadden het zo fijn gevonden om even weer gewoon theaterbezoeker te zijn.
